| Tussen schotten en schetsen | september 2018 |
|---|
 |
| Puttertje n.a.v. de tentoonstelling Puttertje n.a.v. de tentoonstelling De Line Up | Een selectie uit de collectie tekeningen van het Centraal Museum Utrecht vanaf 1950, aangevuld met nieuwe werken en bijzondere bruiklenen van particulieren en musea afb: Detail Zonder titel Picasso Le Carnet de la Californië 1955 2018, Marijn van KreijInstallatie | Foto Puttertje afb: Detail Zaalfoto De Line Up | Foto Puttertje afb: Detail Stoel museumcafé, Centraal Museum Utrecht | Foto Puttertje |
| In het oudste stedelijk museum van Nederland, een oase van rust midden in de Utrechtse binnenstad, sta ik oog in oog met een lange rij vetgedrukte namen, 105 in totaal blijkt achteraf. Ze zijn zo regelmatig geordend dat het geheel eruitziet als een letterbeeld. Namen lezen mag, maar dat hoeft natuurlijk niet want in de bijgeleverde zaalgids staat alles helder omschreven. De hoeveelheid namen geeft wel direct het formaat van de tentoonstelling weer. Ga ik daar echt meer dan 300 werken zien? En hoe wordt de tekenkunst gepresenteerd? Ik aarzel voor ik door het gordijn de tentoonstelling binnenstap. Waarom dan? Uit ervaring weet ik hoe het is om tussen tekeningen en schetsen rond te dwalen. In de verschillende ateliers van BK (beeldend kunstenaar, ontwerper en echtgenoot) worden de muren en schotten altijd rijkelijk beplakt en beprikt met zijn hersenspinsels, en door die geordende ‘chaos’ maak ik menig tochtje langs schetsen foto’s, plaatjes en briefjes. Het atelier én de tekening horen in mijn beleving toch een beetje bij elkaar. Hoe ga ik dat hier ervaren? Als ik door het gordijn de expositie binnenloop kom ik, gereset door de film The Black Room 2018, een audiovisuele installatie van Robbie Cornelissen in samenwerking met Kees Went, los van deze gedachten. Onbevangen stap ik De Salon/Zaal 1 binnen. |
| Nu kan ik natuurlijk proberen te omschrijven hoe dat overkomt, zo’n opstelling met zo veel tekeningen en schetsen en hier en daar een animatie, maar de beelden spreken voor zich, en ik kan beter zwijgen. Ik zoek mijn weg tussen de schetsen, geborduurde tekeningen, ruimtelijke tekeningen, tekeningen van nul-groepers, met tape bij elkaar gehouden gekleurde A4’tjes, nachtboeken en droomtekeningen. De wanden in De Salon ogen vol en je moet goed kijken. Ik mis een vliegtuigtrap om dichtbij te komen. Op de schotten in Het Labyrinth daarentegen hangen de werken op ooghoogte en hier kan ik langer kijken. Ook de achterkanten van de schotten doen mee, het lijnenspel maakt de opstelling avontuurlijk. Het licht is aangenaam en ik heb de ateliers rondom de tekeningen niet direct gemist. Wel de geuren van de materialen waarmee veel tekeningen zijn gemaakt; potlood, krijt, houtskool, Oost-Indische inkt, pen en zelfs koffie en kurkuma. Na afloop van het bezoek aan De Line Up loop ik nog even naar de tekenzolder van Dick Bruna op de bovenste etage van het Centraal Museum. Alle voorwerpen in Atelier Dick Bruna, van potlood tot ladenkast, bevonden zich in Bruna’s voormalige werkruimte. In deze zorgvuldig georganiseerde cocon, waar alles een vaste plek had, schiep hij nieuwe werelden. Ik roep met gemak de geur van het atelier op in mijn hoofd. |
| Tips: Let op! De tips hebben geen links, kopieer de regel en plaats die in de browser Tentoonstelling De Line Up | Centraal Museum, Utrecht Atelier Dick Bruna | Centraal Museum, Utrecht nijntje museum | Utrecht |
|
| Puttertje n.a.v. de tentoonstelling De Line Up | Een selectie uit de collectie tekeningen van het Centraal Museum Utrecht vanaf 1950, aangevuld met nieuwe werken en bijzondere bruiklenen van particulieren en musea afb: Detail Zonder titel Picasso Le Carnet de la Californië 1955 2018, Marijn van KreijInstallatie | Foto Puttertje afb: Detail Zaalfoto De Line Up | Foto Puttertje afb: Detail Stoel museumcafé, Centraal Museum Utrecht | Foto Puttertje |
