 |
| afb: Schilderij Vals Licht II, zwembadhuisje Baarn, Bert Kinderdijk | Particuliere collectie, en Installatie Wankel evenwicht, mixed media, BK |
| Als kind was ik een zwemmer en, samen met mijn zus, lid van zwemclub AZ&PC in Amersfoort. Wij kregen les van trainers Wouter Gerritse (wedstrijdzwemmen) en Piet de Zwarte (waterpolo) en we werden afwisselend ingezet voor zwem- en polowedstrijden. Het zwembad was om de hoek, de trainingen vroeg in de ochtend en al snel gingen de zusjes over straat onder het wakend oog van de Amersfoortse politie. Twee meisjes met zwemtasjes, waar ging dat heen zo vroeg? Met natte haren zaten wij op school, ’s avonds zwommen we verder en op woensdagmiddag was er conditietraining. Ik turnde ook, samen met mijn andere zusje en er moest uiteindelijk een keuze worden gemaakt immers, twee sporten intensief beoefenen dat ging niet. |
|
| Turnen won en al snel was de tuin van mijn ouders te klein. Ik flikflakte mij een weg door het leven en belandde vaak ondersteboven in de sloot. In huis werden de meubels vervormd als gevolg van de vele mislukte acrobatische toeren, gek werden ze ervan. Later heb ik mij aangemeld bij het CIOS in Arnhem maar een loting verhinderde de voortzetting van mijn verdere loopbaan in de sport en zo ben ik in het verkoopvak terecht gekomen. Sportief ben ik wel gebleven maar dan meer in figuurlijke zin. Niet alle sporten hebben mijn belangstelling maar de wielersport komt regelmatig langs en zeker tijdens ons verblijf in Vlaanderen, je wordt daar vanzelf aangestoken met het koersvirus. |
|
| In 2001 deed de Tour de France België aan en vanuit onze woning in het centrum van Antwerpen zagen wij de renners voorbij komen. Als tiener werkte ik op zaterdag in de schoenmakerij van mijn oom en tante samen met de bekende wielrenner, schoenmaker en later man-in-bonus Gijs Oudshoorn. Bij Bedrijven voor Bedrijven, Publinet, was Gerben Karstens – Nederlands beroepswielrenner, schaatser en golfer – mijn collega. Hij deelde foto’s uit met zijn handtekening, demonstreerde een overwinning, en ging letterlijk op zijn kop staan om de klant te overtuigen van het nut van het product. The show must go on en het was altijd Gerben die won. Van de ontmoeting met Henk Lubberding, die met zijn bedrijf ‘Teambuilding met Lubberding’ in het bedrijfsleven actief was en nog is, heb ik de nuchtere opmerking ‘fietsen is gewoon hard trappen’ altijd goed in mijn oren geknoopt. |
|
| Oefenen en nog eens oefenen om jezelf te overtreffen dat is wat je meekrijgt uit de sport en deze mensen zijn in het bedrijfsleven ook veelal succesvol. Vaak werden sportmannen en -vrouwen uitgenodigd bij de Gouden Gids om te komen vertellen over hun omgang met pieken en dalen in de topsport. Gedachtencontrole en focustechnieken zijn methoden die worden aangeleerd om op de juiste manier naar je doel toe te werken en het beste resultaat neer te zetten. Omgaan met stress en faalangst vraagt minstens zoveel aandacht als studeren en trainen. De Gouden Gids was ook een van de eerste bedrijven met een skybox in de Amsterdam ArenA maar met voetbal heb ik dan weer niet zo veel. |
|
| Bij de aanloop naar het kampioenschap van een belangrijk toernooi transformeerden mijn mannelijke collega’s ineens in begripvolle wezens. De wens ‘prettige wedstrijd’ in plaats van prettige avond kon ik niet aanhoren maar het vooruitzicht op een avond waar ik als enige aanwezig zou zijn in het bedrijf inclusief alle lege rijstroken op de weg terug naar huis riep bij mij een bijzonder gevoel op. |
|
| In 1996 maakte ik een afspraak bij Overmars Classic Cars in Epe. Bij de voorbereidingen op internet inventariseerde ik alle auto’s die werden verhuurd en de doelgroep van de klant. Nog steeds had ik niet in de gaten dat dit het bedrijf was van Marc Overmars en zijn familie. Bij het verlaten van het kantoor heb ik een overleg met mijn supervisor en hij vraagt welke klanten ik ga bezoeken. Als ik de naam van het bedrijf noem ontploft hij bijna. ‘Of ik dat niet eerder had kunnen zeggen dan konden we samen naar de klant, immers je komt niet iedere dag bij Marc Overmars over de vloer!’ Mijn supervisor heb ik morrend achtergelaten, hij had andere verplichtingen, en ik vertrok naar Epe. Onderweg probeerde ik mij een voorstelling te maken van Marc Overmars, ik had geen flauw idee. |
|
| Ik belde aan, een man deed open en bij binnenkomst vraag ik of hij de voetballer is. De man keek mij zeer vreemd aan, alsof ik van een andere planeet kwam. Hij herstelde zich snel toen hij zag dat het van mijn kant serieus en gemeend was, ‘ze bestaan nog’ zal hij gedacht hebben. Hij was de vader van en hij wees mij op een levensgrote poster van zijn zoon. Maar ik kwam niet voor zijn zoon, ik kwam voor hem. Hij was verantwoordelijk voor het verhuurbedrijf van klassieke auto’s en al snel hadden we een aardig gesprek over het wel en wee van de branche. BK (beeldend kunstenaar / ontwerper en echtgenoot Bert Kinderdijk) had juist een vijftig jaar oude MG-TD gekocht en gerestaureerd en ik had er met mijn neus bovenop gestaan. Hoe leuk kan een gesprek zijn als het niet altijd over de kinderen gaat. |
|
| Ik ben nog steeds een vrouw-van-voor-dag-en-dauw, discipline en handen aan de ploeg. Afzien, terugvallen, mislukken en toewijding is de weg naar succes ook in het verkoopvak. Sport en spel hebben mij dit geleerd. De koele kalme geconcentreerde focus van de gymnast en de creativiteit van de kunstenaar gaan, als kameraden, hand in hand zoals in het clublied van Feyenoord, in 1965 handig omgetoverd door mijn vader naar zijn favoriete club HVC en door ons allemaal luidkeels gezongen vanaf de tribune in Amersfoort, ‘geen woorden maar daden’. |
| afb: Schilderij Vals Licht II, zwembadhuisje Baarn, Bert Kinderdijk | Particuliere collectie, en Installatie Wankel evenwicht, mixed media, BK |
|
