| Restaurants | 2011 |
|---|
 |
| afb: Schilderij Lente-uitje, Bert Kinderdijk, en detail Schilderij IJzeren Poort Antwerpen, BK | Particuliere collecties |
| Collega’s komen en gaan en in al die jaren dat ik bij de Gouden Gids werkte zijn er wel een paar duizend voorbij getrokken. De ondernemer in de mens wint het van de werknemer en collega’s worden klanten. Zo ook Rogier. Samen met zijn compagnon is hij de eigenaar van La Cloche Traiteur & Catering. Ik bezocht hem voor de Gouden Gids en tijdens onze besprekingen over het advertentieprogramma werden de toekomstplannen voor La Cloche onthuld. Een groter pand, meer activiteiten waaronder een kookstudio en een eetgelegenheid gedecoreerd in Oudhollandse stijl. Of wij zin hadden in een kookworkshop met het team? |
| René en Toon, twee teamleiders van de regio Zuid en gezellige eters, waren er wel voor in en een datum werd gepland, 11 mei 2006 om vijf uur ’s middags bij de nieuwe locatie van La Cloche in Tilburg. Het was een mooie, zonnige dag en geleidelijk aan liep iedereen binnen voor een gezellige avond. ‘Of ik het al had gehoord.’ René, groot van stuk en duidelijk in woord en gebaar, kwam direct met het nieuws op de proppen. Als betrokken collega en liefhebber van de stad Antwerpen vertelde hij mij het verhaal van de schietpartij in de Signorenstad. |
| Een tweejarig meisje en haar Malinese au pair werden hierbij gedood, een Turkse vrouw raakte gewond. Een achttien jarige jongen kocht ’s morgens, in het centrum van de stad, een wapen om vervolgens een paar honderd meter verderop deze gruwelijke daad te begaan. ’s Avonds, in de auto, op weg van Tilburg naar Antwerpen luister ik naar de cd Notre Dame de Paris, het verhaal van Victor Hugo over Quasimodo en het zigeunermeisje Esmeralda met prachtige muziek van Richard Cocciante en teksten van Luc Plamondon. De woorden klinken in mijn hoofd en de vertaling krijgt een vreemd bijgevoel. ‘Nous sommes des étranger, des sans-papier Wij, vreemdelingen zonder papieren Des hommes et des femmes, sans domicile Mannen en vrouwen, dakloos Oh! Notre-Dame, et nous te demandons Oh! Kerk, en wij vragen Asile! Asile! Asiel!’ |
| Als ik Antwerpen binnenrijd schijnt de maan… ‘Lune’ zingt Gringoire ‘bel astre solitair qui meurt’ ‘Maan, een geisoleerde ster die vervaagd’ ‘Lune, quand revient le jour’ ‘Maan,want de dag keert terug’ |
| Luna Drowart, twee jaar oud, is een van de slachtoffers van de schietpartij en voor haar keert de dag niet meer terug. Ik hoor de klokken van Onze-Lieve-Vrouwekathedraal twaalf uur slaan. De nieuwe dag….. ‘Les Cloches’ zingt Gringoire ‘la cathedrale s’est tue’ ‘De kathedraal is verstomd…..’ |
| Daags daarna de stille, witte mars over de Antwerpse Kaaien en op Het Zuid. Wij zien de mensen, in het wit gekleed, vanuit onze straat. Het leven gaat verder. De dader kwam uit Antwerpen en het gebeurde op klaarlichte dag. De stad is ontgoocheld en toe aan een nieuw geluid tegen groeiend racisme en geweld. Elf organisaties lanceerden de Zonder Haat Straat-campagne, en het werd een overdonderend succes. |
| Een affiche in de vorm van een straatnaambord met de tekst ‘Zonder Haat Straat’ werd het genuanceerde antwoord. Iedereen kon het affiche gratis afhalen. Bijna 1 op de 5 Antwerpenaren deed dit zodat veel straten in Antwerpen werden omgedoopt tot haatvrije straat. De lancering van de campagne werd gedaan door Ramsey Nasr, voormalig stadsdichter van Antwerpen in 2005. Hij verwijst naar zijn stadsgedicht over het Atlasgebouw, het inburgeringcentrum van Antwerpen, en stelt de vraag in hoeverre wij zelf aan inburgering toe zijn? |
| De Zonder Haat Straat-campagne wint in februari 2008 een zilveren Effie en de publieksprijs. Een Effie meet de creativiteit maar vooral de effectiviteit van een campagne. 99% van de Antwerpenaren kent de campagne, 80% waardeert de campagne en 28% geeft een score van 10 op 10. Ook buiten Antwerpen werd het opgepakt. Het is opmerkelijk dat een non-profit campagne een dergelijke prijs wint. |
| Op 9 april 2011 maakt Ramsey Nasr, nu Dichter des Vaderlands in Nederland, een nieuw gedicht met de naam ‘Het Lentekanon’ voor het vreselijke drama in Alphen aan de Rijn. De zoektocht van de dader naar erkenning krijgt een niet te begrijpen vorm. Kan kunst hierop nog voldoende antwoord geven… |
| Op 11 mei 2011 is het de vijfde verjaardag van de gebeurtenis in Antwerpen. De ouders van Luna Drowart zijn de eigenaars van restaurant ‘Hofstraat 24’. Het restaurant is gelegen dichtbij de plaats waar het allemaal gebeurde, onder de klokken van de kathedraal. Bekende Vlaamse acteurs, onder welke Jan Decleir, zijn vaste klanten en goede kennissen. Hij zong een lied voor Luna tijdens de uitvaartdienst met de titel ‘Luna, Luna het lichtgevende meisje’. Muziek en eten zijn universele talen die mensen over de hele wereld met elkaar verbindt maar wat helpt ons in onze dagelijkse strijd van geweld naar beschaving? Luna, het eten bij La Cloche en de muziek van Richard Cocciante zijn een geworden in mijn hoofd. Het meisje heb ik niet gekend maar ik zal haar nooit vergeten. |
| afb: Schilderij Lente-uitje, Bert Kinderdijk, en detail Schilderij IJzeren Poort Antwerpen, BK | Particuliere collecties |
|
 |